W dobie światowego załamania finansowego polski rząd zachowuje bierność wobec narastających symptomów kryzysu. Polityka uspokajających słów ujawnia programową i polityczną bezradność liberalnej władzy. Rząd Donalda Tuska liczy na przeczekanie kryzysu, zapewne wierząc, że Polska zasługuje na cud…

Zamiast działać, rząd woli dzielić społeczeństwo – zmawiając się z PiS-owską opozycją na referendum likwidujące polski pieniądz. Walutę narodową możemy zachować albo stracić. Taki więc zamknięty problem to bardzo wygodny sposób na sprawowanie kontroli nad opinią publiczną. W imię politycznej odpowiedzialności należy jednak zapytać: Po co go otwierać i dlaczego Prezydent wraz z opozycją przykłada do tego rękę?

W dobie kryzysu bowiem – zamiast umówionych sporów – potrzeba rzeczywistego i rzeczowego porozumienia, przede wszystkim dla obrony Polski przed grupami interesów finansowych i przerzucaniem przez dominujące państwa Unii Europejskiej ciężarów kryzysu na kraje słabsze. Trzeba uczciwie ocenić przeszłość, by dokonać odwrotu od błędnej polityki wyprzedaży polskich banków kapitałowi zagranicznemu, której nie udało się zapobiec przez ostatnich dwadzieścia lat. Dziś zagraniczni właściciele, którzy mieli „strategicznie” wzmacniać polskie banki – zaczynają je drenować ze środków finansowych, traktując polskie filie jako źródło zasobów, po które centrale mogą sięgać w kryzysie. Nasz państwowy nadzór finansowy zachowuje się biernie, a politycy milczą.

Rewizji wymaga również polityka schładzania gospodarki, która apogeum osiągnęła za rządu Buzka – Balcerowicza, ale której zasadniczy mechanizm – drogi kredyt – niestety, przetrwał. Polska na tle Europy wyróżnia się wysokimi stopami procentowymi. Jeden z efektów – to wypchnięcie polskiego długu za granicę. Również koncerny zagraniczne, których przedsiębiorstwa są największymi polskimi eksporterami, wobec międzynarodowego spadku popytu, ograniczają produkcję w zagranicznych, a nie w macierzystych zakładach. Obecny kryzys gospodarczy ujawnia w całej rozciągłości fałszywość szeroko lansowanej tezy o neutralnym narodowo charakterze zagranicznego kapitału.

Najpoważniejszym obecnie problemem jest jednak wyprowadzanie z polskich banków środków finansowych do zagranicznych central i tym samym dalsze poważne ograniczenie możliwości kredytowania polskiej gospodarki. Ograniczenia kredytowe uderzają nie tylko w budownictwo mieszkaniowe, ale w całą sferę produkcji i eksportu. A to prowadzi do spowolnienia rozwoju naszego kraju.

Cały artykuł można przeczytać w „Niedzieli” nr 49/2008